آیا تا به حال فکر کرده اید که چگونه دانشمندان می توانند در مورد ستارگان دوردست، به عنوان مثال، دمای سطح یا ترکیب شیمیایی یک ستاره که سال نوری از زمین فاصله دارد، چیزهای زیادی به ما بگویند؟ دانشمندان فقط می توانند از آنچه ستاره به سمت ما می فرستد استفاده کنند – تابش آن، و به طور خاص تابش به شکل نوری که در فضا حرکت می کند و به ما می رسد. شاخه ای از علم که این تابش را تجزیه و تحلیل می کند، طیف سنجی نام دارد.

طیف‌سنجی از یک اصل مشترک نور استفاده می‌کند، این واقعیت است که نور سفید را می‌توان با تابش آن از طریق یک منشور به رنگ‌های مختلف و متمایز تقسیم کرد و یک طیف ایجاد کرد. یک طیف چیزی نیست جز نمایش نور در فرکانس های مختلف. خورشید ما نور را به رنگ های آشنای رنگین کمان می شکند. اما یک طیف در مورد چیزهایی مانند ترکیب شیمیایی یا دمای خورشید و سایر ستارگان به ما چه می گوید؟

پاسخ در جنبه دیگری از چگونگی تأثیر طیف از گازهای مختلف نهفته است. یک طیف جذبی که طیف خط سیاه نیز نامیده می شود، خطوط سیاه را در میان رنگ ها آشکار می کند. این خطوط سیاه با جذب نور با طول موج های خاص توسط گازها همزمان است. با بررسی خطوط سیاه روی طیف، دانشمندان می‌توانند بفهمند چه عناصری بر طیف تأثیر می‌گذارند و از این رو چه عناصری در ستاره وجود دارد. و با اضافه کردن قانون وین، که فرمولی است که از طول موج یک ستاره برای ترسیم دمای آن استفاده می کند، دانشمندان می توانند چیزهای زیادی در مورد اجرام میلیون ها و میلیون ها مایل دورتر کشف کنند.